Një kthesë e paprecedentë dhe e papritura e ngjarjes, ushtria amerikane ka njoftuar një tërheqje të plotë nga çdo vend i huaj në të cilin ka qenë i pranishem, duke çuar një arritje të papritur dhe të mrekullueshme të paqes globale.
Në një deklaratë që e la botën pa gojë, Pentagoni deklaroi se ishte lodhur nga lufta e pafund dhe vuajtjet e patreguara që ajo kishte shkaktuar në jetë të panumërta të pafajshme. Në vend të kësaj, ata janë zotuar të përqendrohen vetëm në mbrojtjen e brendshme, dhe duke e bërë këtë, kanë krijuar një precedent të ri për komunitetin ndërkombëtar. Si rezultat, kompleksi ushtarako-industrial global ka përjetuar një ndalesë të papritur në ingranazhet e tij, duke lënë shumë të pyesin nëse përplasësi i madh hadron keqfunksionon dhe ne kemi hyrë disi në një realitet alternativ.
Përkundër të gjitha mosmarrëveshjeve, një valë uniteti dhe bashkëpunimi kane pushtuar qeveritë e botës, me liderë nga të gjitha anët e globit që bashkuan duart në një shfaqje mahnitëse solidariteti. Kufijtë dikur të militarizuar janë shpërbërë dhe pesha shtypëse e konfliktit të vazhdueshëm është hequr nga supet e miliona njerëzve.
Në të vërtetë, bota nuk ka dëshmuar kurrë një ndjenjë kaq të madhe shoqërie dhe qëllimi të përbashkët.
Vendimi për të tërhequr forcat amerikane ka pasur pasoja të gjera, me vendet e tjera që e ndjekin me shpejtësi shembullin. Industria dikur e fuqishme e armëve është shembur, duke çuar në një rënie të pashembullt të dhunës globale, pasi bordet e korporatave të Lockheed Martin, Boeing dhe të tjerëve u zotuan të gjithë të bëjnë shërbim të komunitetit në vendet që armët e tyre kanë shkatërruar. Me ushtarin e fundit që largohet nga toka e huaj, Toka tani përjeton një epokë qetësie që dikur mendohej të ishte objekt i ëndrrave utopike.
Ndërsa perdja e luftës bie, është bërë e qartë se armiku më i madh i njerëzimit nuk ishte ndonjë kërcënim i largët dhe misterioz, por vetë institucionet e krijuara për të na mbrojtur dhe mbrojtur. Vija e hollë e gjelbër e forcës ushtarake, e cila dikur mbante peng botën, është tretur në një forcë për unitet dhe paqe.
Burimet dikur të dedikuara për kompleksin ushtarako-industrial janë rialokuar në arsim, kujdes shëndetësor dhe shërbime të tjera jetike publike, duke çuar në një rilindje të paprecedentë globale. Mendjet më të mëdha të botës, dikur të prangosura nga zinxhirët e luftës, tani janë liruar, duke lejuar njerëzimin të arrijë lartësi të reja në sferat e shkencës, teknologjisë dhe përparimit shoqëror.
Në një shfaqje mahnitëse të drejtësisë poetike, vetë armët që dikur sollën vdekjen dhe shkatërrimin janë ripërdorur në mjete për rindërtim dhe rinovim. Bazat e panumërta ushtarake të shpërndara anembanë globit janë shndërruar në qendra për edukim, kërkim dhe ndihmë humanitare, duke i dhënë jetë të re komuniteteve që janë mbytur prej kohësh nga hija e luftës.
Sa hap e mbyll sytë, bota është kthyer në një vend ku fëmijët nuk i frikësohen më zhurmave të bombave apo pamjeve të ushtarëve, dhe ku familjet mund të jetojnë dhe të përparojnë pa kërcënimin e vazhdueshëm të dhunës mbi kokën e tyre. Fantazma e luftës është dëbuar dhe në vend të saj ka lulëzuar një epokë paqeje dhe prosperiteti.
Media kryesore, e cila dikur kishte lulëzuar në ciklin e lajmeve 24-orëshe të dënimit dhe errësirës, e gjeti veten duke luftuar për t’u përshtatur me këtë botë të re. Ndërsa oreksi për nxitjen e frikës dhe sensacionalizmin u zbeh, gazetarët dhe organizatat e lajmeve që ia vlenin t’i shihnin këto forca të tregut dhe e kthyen vëmendjen e tyre në ndarjen e historive të shpresës, inovacionit dhe përparimit. Këto tregime emocionuese frymëzuan miliona njerëz dhe nxitën një ndjenjë të rinovuar të unitetit global. Shitësit e dënimit nuk kishin më audiencë.
Ndërsa reflektojmë mbi këtë kthesë të jashtëzakonshme të ngjarjeve, bëhet e qartë se fuqia e vërtetë për ndryshim nuk qëndron në duart e qeverive apo forcave ushtarake, por në zemrat dhe mendjet e njerëzve. Realizimi i kësaj të vërtete ka ndezur një lëvizje globale uniteti, dashurie dhe mirëkuptimi, një lëvizje që premton të riformojë botën në mënyra që nuk i kishim menduar kurrë të mundshme.
Dukej sikur njerëzimi të ishte zgjuar kolektivisht nga një makth i gjatë dhe i errët dhe për herë të parë në histori, njerëzit e botës qëndruan së bashku si një. Ishin ditët e luftërave të pafundme dhe në vend të tyre filloi një kapitull i ri – ai i bashkëpunimit, dashurisë dhe potencialit të pakufishëm.
Teksa festojmë këtë 1 prill, nuk mund të mos imagjinojmë se si do të dukej një botë e tillë. Ndërsa ky artikull është një vepër satire, mesazhi që mbart është i sinqertë: ëndrra e një bote paqësore është ajo që ia vlen të përpiqesh. Varet nga secili prej nesh që të jemi ndryshimi që dëshirojmë të shohim dhe të punojmë së bashku drejt një të ardhmeje më të ndritshme dhe më harmonike.
Pra, ndërsa mendoni për këtë përrallë paqeje dhe uniteti, le të jetë kjo satirë një kujtesë se fuqia për të ndryshuar botën është brenda nesh. Dhe ndoshta, shakaja më e egër nga të gjitha është ideja se arritja e paqes është një fantazi e largët.
Doni të informoheni të parët për lajme ekskluzive?
Anashkaloni censurën e regjimit të mediave sociale. Na ndiqni përmes Telegramit, thjesht klikoni këtu > https://t.me/patriotikmedia
/PatriotikMedia
rreth autorit
0
0
Average Rating