Studimi: Jeta, vdekja dhe sëmundjet në shoqërinë mesjetare, ku kockat tregojnë për jetën e vështirë të mesjetës …

Read Time:2 Minute, 57 Second

Një studim i qindra skeleteve njerëzore i kryer në tre vende të ndryshme mesjetare në qytetin e Kembrixhit tregon se në atë kohë ishte mjaft e zakonshme të përfundoje me kocka të thyera, pavarësisht klasës që i përkisje dhe llojit të ekzistencës që drejtoje.

DHUNA

Jenna Dittmar, një arkeologe në Universitetin e Kembrixhit, dhe kolegët e saj ri-analizuan mbetjet e eshtrave të gjetura në gërmimet e mëparshme në tre vende të ndryshme në qytetin anglez: tek një varrezë famullie, te një spital të vjetër dhe një manastir Augustinian.

Ku u studiuan gjithsej 314 skelete individësh mbi 12 vjeç që jetuan midis viteve 1100 dhe 1530: burra dhe gra në kushte të ndryshme shëndetësore të angazhuar në punë të ndryshme, fermerë, punëtorë, anëtarë të klerit.

Ajo që ka dalë është një listë e gjatë dhune nga e cila askush – madje as burrat e kishës – nuk dukeshin imun.

Dëmtimi i kockave duket të jetë më i zakonshëm në mesin e njerëzve të varrosur në varrezat e famullisë: fraktura, shpesh të shumta, u gjetën në 44% të individëve të varrosur pranë kishës së të Gjithë Shenjtorëve pranë Kalasë, dhe në çdo rast në 32% të atyre të varrosur. pranë manastirit. Të parët ndoshta kishin pasur një jetë më të lodhshme, të shoqëruar nga puna në fusha ose në ndërtim, krahasuar me bamirësit fetarë ose të pasur apo të varrosur në manastirin aty pranë.

ASKUSH NUK ISHTE I SIGURT

Ndërsa kockat e thyera ishin më të zakonshme tek burrat, gratë sigurisht nuk u kursyen. Mbetjet e një gruaje të përulur zbuluan shenja të një nofulle të thyer dhe më vonë të shëruar, brinjë të thyera dhe një këmbë të thyer. Nuk mund të përjashtohet që këto dëmtime të kenë ndodhur në një ngjarje të vetme, por në kohët moderne ky dëmtim i nofullës do të ngrinte dyshime për dhunë në familje.

PACIENTËT AFATGJATË

Studimi nuk kurseu asnjë surprizë. Njëra ka të bëjë me frakturat e kockave të njerëzve të varrosur në spital, të gjetura “vetëm” në 27% të skeleteve të analizuara. Dikush mund të mendojë se individët me lëndime për t’u trajtuar i përdornin më shpesh një institucion kujdesi, por ndihma e ofruar nga spitalet në mesjetë ishte më shumë e një lloji baritor , që synonte pacientë të vetmuar dhe të moshuar, njerëz shumë të varfër ose njerëz me sëmundje kronike si p.sh. si tuberkulozi.

Në këtë kontekst të mbrojtur, ishte më e rrallë të lëndohej (edhe pse një burrë shfaq shenja të thyerjes së gjurit për shkak të rënies).

Një fakt tjetër befasues ka të bëjë me mungesën e plagëve të shkaktuara nga armët në këto skelete, një event që ishte aspak i rrallë në mesjetë. Jo se dëshmitë e lëndimeve të dhunshme mungojnë në këtë mostër të njerëzimit: një nga fretërit e analizuar arriti të mbijetojë atë që është rindërtuar si pritë nga banditët.

I GRABITURI

Burri ka ndërruar jetë me shenja e plagë në kokë të shkaktuar nga një objekt i mprehtë dhe me një plagë tjetër në krah, të marra në tentativë për t’i dhënë fund jetes se tij.

Një vëlla i tij ishte më pak me fat dhe vdiq ndoshta i goditur nga një karrocë: kockat e qafës janë thyer dhe ka fraktura në kofshë të ngjashme me ato të njerëzve të goditur nga një makinë.

Doni të informoheni të parët për lajme ekskluzive?
Na ndiqni Patriotik Media Telegram Chanel këtu: https://t.me/patriotikmedia si dhe Twitter: https://twitter.com/PatriotikMedia”
Nuk bëhesh gazetar për qene, i njohur por për të qene i dobishëm”

/PatriotikMedia/