Nga Ferdinand Shehaj
Nëse s’të pëlqen trishtimi në poezite e mia ..shpërfille
Nuk ke pse ndihesh si un që i shkruaj..
E nese ke gëzim ..mos e mbaje për vete ..por mbille
Un trishtim ter jeten njoha ..dhe e vuaj..
U lodha duke tërhequr trishtimin zvarrë
Shpresoja se njè ditë do ta shkarkoja trishtimin diku
Por e shoh se ktè brengè ..me vete në varr do ta mar
Piskamat e saja më mbetën ter jeten ngulitur në tru
Ehhh sa shumë kam parë ..
Për dreq jetova gjatë në një vend ku mund të kisha vdekur disa here
Por Zoti vendosi për të treguar ..të mbetem gjallë
Dhe pse në dëshpërimin e sipërm i thashe ..”Zot më mer,,
S’më hiqet nga korniza e jetës ata njerëz që u vranë
Portretet e tyre ..varur , rrugeve të qytetit ende kane mbetur
Dhe pse luftën se deshë ..s’di nga erdhën ato arme ..
Mjaft . mos vazhdoni të qëlloni më ..se do ti trëmbni ..ata jane duke fjetur .
Dedikuar nje femije që u vra me babane dhe motren nga plumbat e 97-es në qytetin tim (Patos)
rreth autorit
0
0
Average Rating