Parlamenti Evropian, një maskaradë e demokracisë – nga John Laughland

Read Time:5 Minute, 7 Second

Perkthyer dhe cituar nga : https://francais.rt.com/opinions/87558-parlement-europeen-mascarade-democratie-john-laughland

Kur Parlamenti Evropian voton për një rezolutë anti-ruse, mediat ruse janë të zëna. Por, sipas akademikut John Laughland, ata duhet të bëjnë më shumë si qytetarët e Evropës dhe të mos i kushtojnë vëmendje këtij asambleje të panevojshme. Në një botë që ndryshon, disa gjëra mbesin. Këtë javë, si dhjetëra herë në vitet e fundit, Parlamenti Evropian do të votojë një rezolutë tjetër kundër Rusisë. Një fabrikë e mirëfilltë e teksteve rusofobe, Parlamenti Evropian i kushton një kohë disproporcionale dënimit obsesiv të fqinjit të tij të madh. Ndonjëherë këto rezoluta krijojnë një trazirë në Rusi, për shembull kur Parlamenti miratoi një rezolutë që kërkon ndryshimin e regjimit në Rusi, si dhe mjetet financiare për ta sjellë atë. Këtë javë, është rregullorja ruse për OJQ-të e huaja që është në shënjestër. Herën e fundit ishte Navalny. Dhe kështu me radhë.

Ndryshe nga Rusia, nga ana tjetër, këto rezoluta kalojnë plotësisht pa u vënë re në vetë Evropën, ndërsa Parlamenti Evropian supozohet të mishërojë vullnetin demokratik të Evropianëve. Ai në realitet është vetëm një bisedë, e shkëputur nga shqetësimet reale të qytetarëve, prandaj përbuzja sovrane me të cilën ata e trajtojnë atë. Parlamenti Evropian është organi më pak i fuqishëm në BE: më pak i fuqishëm se Komisioni, Këshilli dhe Gjykata e Drejtësisë. Ai nuk kryen asnjë nga funksionet e një parlamenti të vërtetë, atë të mbështetjes së një qeverie në pushtet ndërsa e nënshtron atë nën kontrollin demokratik. Funksioni i tij i vërtetë është diku tjetër: supozohet se do t’i japë një fasadë demokratike një Bashkimi Evropian i cili është në thelb autoritar dhe burokratik. Pafuqia e tij shpjegon interesin e tij joproporcional në punët e jashtme. Në pamundësi për të ndikuar në vendimet reale të marra në nivelin evropian, ajo ndërmerr një aktivitet zëvendësues duke votuar, në secilën plenare, tekste për vendet e tjera në botë mbi të cilat ka edhe më pak fuqi se në Evropë, nëse ka. Këtë javë janë Afganistani, Kuba, Sri Lanka, Maroku, Bjellorusia dhe, natyrisht, Rusia që do të dënohen. Kombet e Bashkuara dhe Shtetet e Bashkuara gjithashtu do të debatohen dhe do të votohen. Por të gjitha këto rezoluta dhe dënime janë krejtësisht të kota, shërbejnë vetëm për të forcuar një ndjenjë të epërsisë morale midis atyre që i votojnë ato. Pafuqia e saj e brendshme do të thotë që në të vërtetë Parlamenti Evropian duket si një OJQ e madhe që inkubon idetë më margjinale dhe të papjekura, apo edhe një bashkim studentësh ku rezolutat që dënojnë një vend të veçantë votohen përpara se të shkojnë për një pije. Ky problem themelor është përkeqësuar në çështjen ruse nga fakti që të gjitha dosjet në lidhje me Rusinë janë rrëmbyer nga eurodeputetët polakë dhe baltikë. Asnjëherë nuk ka një rezolutë mbi Rusinë të hartuar ose propozuar nga një gjerman ose një francez, megjithëse këto vende kanë vizionin e tyre të marrëdhënieve euro-ruse, i cili është i ndryshëm nga ai i polakëve dhe balteve monomanë. Në botën reale, janë fuqitë e mëdha ato që marrin vendimet, Parisi dhe Berlini në radhë të parë. Dikush ka përshtypjen se këto dy vende u lënë deputetëve të vendeve ish-Sovjetike dosjet ruse të Parlamentit Evropian, të cilat nuk kanë asnjë ndikim në botën reale, thjesht për t’i kënaqur ata: kështu ata mund të argëtohen duke vazhduar të luajnë lojëra. lojërat e fëmijërisë së tyre. Rezoluta e muajit të kaluar që kërkon ndryshimin e regjimit në Rusi e ilustron mirë këtë problem. Wasshtë shkruar nga një ish-kryeministër lituanez, Andris Kubilius, i cili i kushton të gjithë veprimtarinë e tij parlamentare luftës kundër shtetit pasardhës të BRSS që vendi i tij u largua më shumë se 30 vjet më parë. Kubilius nuk ndërhyn kurrë në vendin e tij ose rajonin e tij. I njohur nga Parlamenti vitin e kaluar si përgjegjësia e tij kryesore për çështjen ruse, është si një robot që vazhdon të kryejë funksionet për të cilat ishte programuar, shumë kohë pasi ato nuk janë më të nevojshme. Ai është provë e gjallë se Parlamenti Evropian shpesh shërben si një shtëpi pensioni për politikanët e djeshëm.

Natyra iluzive e një pjese të madhe të veprimtarisë së Parlamentit Evropian theksohet mirë nga rezoluta Kublius, e cila do të votohet në komision në korrik dhe në seancë plenare më vonë këtë vit. Në tekstin e tij, Kubilius i kërkon Parlamentit Evropian të mos njohë rezultatet e zgjedhjeve parlamentare ruse të cilat do të zhvillohen në shtator nëse konsideron se ato nuk janë demokratike. Po bëj një takim me ju, të dashur lexues, për të konfirmuar që kjo mosnjohje do të ndodhë nëse Rusia e Bashkuar, shumica, fiton këtë vjeshtë. Por gjëja më qesharake nuk është pashmangshmëria e trishtuar e kësaj çështje. Kjo qëndron në faktin se njohja ose mosnjohja nuk ka absolutisht asnjë rëndësi. Një shtetas i Balltikut, Z. Kubilius e di shumë mirë se mosnjohja nga fuqitë perëndimore e aneksimit të vendeve balltike nga BRSS pas Luftës së Dytë Botërore nuk kishte absolutisht asnjë efekt në realitetin e kësaj aneksimi, askund tjetër vendimet e të njëjtit Parlament Evropian për të njohur Juan Guaido si president të Venezuelës në 2019, ose për të mos njohur Alexander Lukashenko si president Bjellorusisht vitin e kaluar. Sa më shumë që Parlamenti Evropian lirohet nga çdo lidhje me shqetësimet reale të votuesve, aq më shumë ai noton mbi problemet e tyre për të humbur veten në një botë virtuale dhe të imagjinuar. Kur një qeveri kombëtare duhet të peshojë pro dhe kundër – për shembull në çështjen e tubacionit të gazit Nord Stream 2, ndërtimi i të cilit do të ketë pasoja konkrete në jetën e qytetarëve, dhe në veçanti ato të faturave më të lira të ngrohjes – Parlamenti Evropian , ai jeton në një botë ëndrrash. Ai po bën fushatë të ashpër kundër këtij tubacioni, edhe pse qeveria amerikane duket në prag të braktisjes së kundërshtimit të saj ndaj tij. Nëse tubacioni është përfunduar, siç duket tani i mundshëm, ai do të dërgojë gaz për evropianët ndërsa parlamenti i tyre nuk po u jep asgjë tjetër përveç erës.